Chcesz być na bieżąco? Zapisz się na NEWSLETTER
W grudniu ub.r. zaprezentowaliśmy dwuczęściowy raport nt. historycznych wyników klas aktywów oraz przykładowych portfeli (tzw. alokacji), które można by zbudować z tych klas. Niedawno pisaliśmy też nt. "rebalancingu", czyli ważnego elementu strategii portfelowej.
Temat będziemy kontynuować, bo historyczne wyniki zachęcają. Przypomnijmy wcześniejszą konkluzję - zdywersyfikowane portfele historycznie cechowałyby się dużo lepszym stosunkiem zysku do ryzyka niż poszczególne klasy aktywów, z których te portfele są zbudowane (np. polskie akcje). Przypomnijmy historyczne wyniki przykładowej Alokacji Agresywnej (w 70% zbudowanej z akcji z różnych rynków).
Co ciekawe, mimo nerwowości na rynkach i rozważań nt. bessy także w tym roku Alokacja Agresywna cechuje się póki co wyraźnie lepszym stosunkiem stóp zwrotu do ryzyka niż np. rodzimy WIG. Ubytek wartości portfela od początku roku jest niewielki.
Głębsza analiza wyników pokazuje, że straty z akcji niemieckich, polskich i amerykańskich zostały w dużym stopniu zrównoważone przede wszystkim przez odzyskujące blask złoto oraz akcje tureckie, czyli paradoksalnie akurat te klasy aktywów, które w ub.r. należały do najgorszych.
Tak właśnie działa mechanizm teorii portfelowej Markowitza - poszczególne klasy aktywów współgrają ze sobą, czego efektem jest korzystny stosunek zysku do ryzyka. Warto tu dwa zastrzeżenia o krótko-/średnioterminowym charakterze. Po pierwsze - gdyby miało dojść do fali mocnego ożywienia na GPW po ostatnich spadkach - wówczas wyniki alokacji przejściowo zostałyby w tyle względem rynku akcji. Po drugie - w razie ewentualnej bessy na Wall Street - ze względu na ryzykowny charakter alokacja agresywna przejściowo mogłaby przynosić negatywne wyniki, co pokazał rok 2008 (ale prawdopodobnie dużo mniejsze niż rynki akcji).
Opisywane alokacje (portfele) mają charakter przykładowy/edukacyjny i nie stanowią rekomendacji Quercus TFI S.A.
