Bądź na bieżąco! Zapisz się na NEWSLETTER
Nie jest tajemnicą, że ceny złota skorelowane są z licznymi czynnikami, które same w sobie zawierają element nieprzewidywalności (kurs dolara względem jena japońskiego, rentowność amerykańskich obligacji, tempo globalnej inflacji, popyt na biżuterię, itp.). Skomplikowany krajobraz fundamentalny i brak jednoznacznej metody do wyceny złota (tu nie ma wskaźników typu P/E) sprawiają, że notowaniom szlachetnego metalu warto przyglądać się przez pryzmat prostej analizy technicznej.
Kluczowe wydaje się przy tym spojrzenie z odpowiednio odległej perspektywy, tak by uchwycić długofalowe trendy.
Wygląda na to, że począwszy od 2011 roku (historyczny rekord - 1900 USD za uncję) notowania złota ciągle przeżywają szeroko zakrojoną korektę wcześniejszej wieloletniej hossy. Wahania w ostatnich latach wpisują się w szeroki kanał zniżkowy. Na początku 2016 mieliśmy dynamiczne odbicie od dolnej linii kanału, zaś w połowie 2016 "zderzenie" z górną jego linią. Spójrzmy na wykres w powiększeniu.
Widać, że w ramach tego ponad 5-letniego kanału spadkowego kształtuje się mniejsza "pod-formacja": tzw. trójkąt. Gdyby doszło do wybicia z niego dołem, mielibyśmy prawdopodobnie powtórkę sytuacji z początku 2013, kiedy kurs wyłamał się z podobnego trójkąta, co wywołało dynamiczną falę spadkową. Ale jest też jeszcze alternatywny scenariusz. Górna linia trójkąta to zarazem też górna linia wspomnianego kanału. Skuteczny atak na tę barierę radykalnie zmieniłby sytuację techniczną na plus. Na razie trudno przesądzić o kierunku wybicia. Musimy poczekać na rozstrzygnięcia.
