Chcesz być na bieżąco? Zapisz się na NEWSLETTER
Inwestorzy na warszawskim parkiecie przeżywają coś, co można już chyba nazwać kryzysem zaufania. Podczas gdy rynki globalne przynajmniej częściowo otrząsnęły się po letniej korekcie, u nas trwa regularny trend spadkowy. WIG pogłębia dwuletnie dołki. Przepaść w stopach zwrotu powiększa się. Względem amerykańskiego S&P 500 wynosi już 16 pkt. proc., licząc od sierpniowego minimum.
Tak słaba postawa względem rynków globalnych, nie tylko rozwiniętych (USA), ale też wschodzących, jednoznacznie pokazuje, że źródłem owej słabości muszą być czynniki wewnętrzne (bo ciężko byłoby uzasadnić, że kiepska kondycja WIG to wyłącznie efekt bessy na rynkach surowcowych). Trudno się temu dziwić. Na przestrzeni ostatnich miesięcy inwestorzy na GPW są ciągle negatywnie zaskakiwani. Ledwie zaczęła rozjaśniać się kwestia podatku bankowego (0,39% od aktywów), a na horyzoncie widać już kolejne ciemne chmury (zapowiedź "przeglądu" OFE). Nie wiadomo też, jakie ostatecznie będą pomysły polityków w kwestii kredytów frankowych i czy nie rozłożą one na łopatki całego sektora bankowego. Nie wiadomo, jakie nowe pomysły "urodzą się" jeszcze w trakcie przebudowy budżetu na rok 2016.
Przepaść dzieląca akcje na GPW względem innych rynków, to teoretycznie potencjał do nadrobienia zaległości, ale aby to się stało możliwe, inwestorzy na GPW nie mogą być na okrągło zaskakiwani przez polityków.
