Bądź na bieżąco! Zapisz się na NEWSLETTER
W ubiegłym roku kilkakrotnie wskazywaliśmy, że WIG20 zachowywał się dużo słabiej, niż indeks rynków wschodzących, z którym na dłuższą metę wiąże go silna więź (Polska najwyraźniej "wrzucana" jest do jednego koszyka z innymi emerging markets). Taką sytuację trudno było wytłumaczyć inaczej, niż jako skutek ryzyka politycznego po całej serii kontrowersyjnych pomysłów rodzimych decydentów. Ostatnio to się jednak mocno zmieniło.
Od listopada WIG20 nadrobił znakomitą porcję zaległości. Wcześniejsze silne dyskonto okazało się z perspektywy czasu dobrą okazją do kupowania "znienawidzonych" polskich akcji. Według anegdotycznych doniesień inwestorzy zagraniczni pospiesznie "doważali" się w walorach z GPW. Wygląda już jednak na to, że ten proces się wyczerpuje.
Co dalej? Skoro zaległości niemal znikły, WIG20 na nowo "powinien" teraz być znów silnie skorelowany z MSCI EM. Z kolei dla tego indeksu kluczowa w najbliższym czasie może być konfrontacja z technicznym poziomem oporu (szczyt z X 2016). Szansą dla emerging markets byłoby oczekiwane globalne ożywienie gospodarcze, czynnikiem ryzyka jest zaś niepewność związana z rządami prezydenta D. Trumpa, który póki co obstaje przy protekcjonistycznej retoryce.
Zakładając jednocześnie, że do ograniczenia zaległości i powrotu inwestorów zagranicznych przyczyniły się w miarę pozytywne zapowiedzi w sprawie przyszłości oszczędności emerytalnych z OFE (w ok. 75% mają zostać przeniesione na prywatne konta obywateli), to jakiekolwiek istotne zaburzenia tej koncepcji mogłyby stanowić czynnik ryzyka. Ostatnia wypowiedź członkini RPP G. Ancyparowicz (według której akcje z OFE nie powinny trafić w "jakieś prywatne ręce", lecz służyć czerpaniu przez budżet dochodów z dywidend) świadczy o tym, że w obozie rządzącym nie ma jednomyślności w tej sprawie. Dopiero ostateczne uchwalenie wcześniejszych deklaracji oznaczałoby zniknięcie tego czynnika niepewności.
