Chińskie ryzyko
Tomasz Hońdo, Starszy Analityk Quercus TFI
W nowy rok inwestorzy wkroczyli w szampańskich nastrojach. Świetną postawę amerykańskiego rynku akcji i wielu innych tłumaczyć można przede wszystkim dyskontowaniem wyjścia największej gospodarki świata z fazy przejściowego spowolnienia. Już na jesieni zwracaliśmy też uwagę, że w III kwartale została wreszcie przełamana zła passa, jeśli chodzi o zyski amerykańskich spółek.
Oczywiście nie oznacza to, że wszystko prezentuje się w różowych kolorach. Rynki zdają się choćby ignorować to, co dzieje się w Chinach, gdzie osłabiającemu się juanowi towarzyszy uporczywy odpływ kapitałów i kurczenie się rezerw walutowych, które są już najmniejsze od prawie sześciu lat! Wg Bloomberga w pierwszych 11. miesiącach ub.r. z Państwa Środka uciekło 760 mld USD (!). Nic dziwnego, że Chiny zaczęły wprowadzać administracyjne ograniczenia dla odpływu kapitałów (to negatywnie rzutuje w jakimś stopniu na rynek złota, na którym Chiny są poważnym graczem) i redukować swój ogromny portfel amerykańskich obligacji skarbowych (co sprzyja spadkowi ich cen i wzrostowi rentowności).
Wzrost stóp procentowych w USA i dalsze umocnienie dolara mogłyby te procesy tylko nasilić, a ponadto poważnym czynnikiem ryzyka byłaby realizacja protekcjonistycznych pomysłów Donalda Trumpa, który walkę z importem z Chin uczynił jednym ze sztandarowych haseł swej kampanii wyborczej. Wydaje się więc, że ryzyko destabilizacji walutowej w Chinach, promieniującej na różne klasy aktywów, to ciągle poważny czynnik ryzyka – na razie jednak niemal ignorowany przez rynki akcji.
