Bądź na bieżąco! Zapisz się na NEWSLETTER
Najniższy od 2009 roku odczyt PMI dla polskiego przemysłu wywołał sensację w mediach. Z niedowierzaniem odnotowały one również, że tego samego dnia WIG wystrzelił w górę.
Z tej okazji odświeżmy długoterminowe spojrzenie na sytuację.
Kluczowy zdaniem autora jest fakt, że PMI porusza się w wyraźnym cyklu, regularnie odbywając drogę od przegrzania koniunktury do schłodzenia, i z powrotem.
Na przełomie lat 2017/18 mieliśmy do czynienia z silnym przegrzaniem (sygnalizował to zwłaszcza PMI dla strefy euro, za którym w ostatecznym rozrachunku podąża rodzimy PMI) - wtedy mocno ostrzegaliśmy na naszych łamach. Od tego czasu postępuje konsekwentne chłodzenie koniunktury w przemyśle.
Najniższe od lat poziomy PMI (u nas od 2009, w strefie euro od 2012) świadczą o tym, że proces chłodzenia jest już dla odmiany mocno zaawansowany.
Na tym etapie nie wiemy jednak ciągle czy to już koniec schładzania, czy raczej jeszcze się ono znacząco pogłębi. Tak jak np. w 2008 roku.
Pocieszające jest to, że rynek akcji - który czasem z wyprzedzeniem dyskontuje ruchy PMI, a czasem porusza się równolegle - nie zachowuje się jak w 2008 roku. Jego zachowanie bardziej przypominać może lata 2011/2012, kiedy wskaźniki PMI ciągle spadały, ale WIG już był po spadkach i konsolidował się (był w trendzie bocznym). Potem wybił się górą, zanim jeszcze PMI zasygnalizował ożywienie.
Reasumując, rodzimy PMI podążył za swym odpowiednikiem dla strefy euro. Jednak pamiętajmy, że spadek obu tych wskaźników trwa od dwóch lat (!). Niewiele mniej czasu minęło od czasu ustanowienia przez WIG ostatniego szczytu hossy. Schładzanie jest więc na zaawansowanym etapie.
Artykuł wyraża poglądy autora i nie stanowi oficjalnej rekomendacji Quercus TFI S.A.
