Inwestowanie w złoto – odcinek III
Odzysk złota, podobnie jak wydobycie, jest stosunkowo niewielki w porównaniu ze światowymi zasobami kruszcu. Prezentujemy kolejne kluczowe dane statystyczne dotyczące tego rynku.
W poprzednim odcinku naszego cyklu poświęconego rynkowi złota zbadaliśmy kwestię wielkości wydobycia. Gdyby cenny kruszec zaliczał się do towarów szybko psujących się (czyli takich, które trzeba szybko zużyć), sprawa byłaby prosta – wielkość wydobycia decydowałaby de facto o bieżącej wielkości podaży. Rzecz jednak w tym, że złoto jest surowcem bardzo trwałym, a to oznacza po pierwsze, że bieżące wydobycie powiększa dotychczasowe zasoby. To z kolei sprawia, że na bieżącą podaż surowca składa się nie tylko samo wydobycie, ale też powracająca na rynek część zgromadzonych wcześniej zasobów. To bez wątpienia komplikuje sprawę.
Zacznijmy od wielkości zasobów wydobytego już złota. Według szacunków na świecie zgromadzonych jest ok. 175 tys. ton cennego kruszcu. To kolejna kluczowa liczba dla rynku złota. W poprzednim odcinku wspomnieliśmy, że średnio w skali roku wydobywa się obecnie ok. 2,8 tys. ton tego metalu. Jak widać, jest to mniej niż 2% światowych zasobów. Samo wydobycie ma więc bardzo ograniczone znaczenie.
Kolejną ważną kwestią jest to, na ile zasoby złota są płynne, czyli jak szybko mogą trafić na rynek. To z kolei zależy od formy, w jakiej przechowywany jest cenny kruszec. Według szacunków blisko połowa światowych zasobów zgromadzona jest w postaci biżuterii. Daje to ok. 86 tys. ton. Ta forma przechowywania kruszcu nie należy do najpłynniejszych. Po pierwsze spora część posiadaczy biżuterii kieruje się motywami zupełnie innymi, niż spekulacyjny handel, takimi choćby jak względy prestiżowe i estetyczne (w końcu takie funkcje ma przecież biżuteria).
Poza tym biżuteria jako taka nie jest przedmiotem handlu na rynku czystego złota. Aby mogła się nim stać, musi zmienić formę na wolne od rozmaitych domieszek wystandaryzowane sztabki. W tym miejscu w naszej analizie pojawia się kolejne kluczowe pojęcie: odzysk (recykling).
Rys. 1. Struktura światowych zasobów złota
Źródło: Thomson Reuters GFMS
Tu pojawia się kolejne kluczowe pytanie: jak duży i na ile stabilny jest odzysk złota z biżuterii? Według szacunków World Gold Council (WGC), po skokowym wzroście w latach 2008-2009 później wielkość odzysku ustabilizowała się na poziomie ok. 1500 ton rocznie.
Rys. 2. Wielkość odzysku i wydobycia złota (w tonach)
Źródło: WGC
Jeśli zestawimy tę liczbę z zasobami biżuterii (ok. 86 tys. ton), to okazuje się, że na rynek trafia rocznie niespełna 2% całej ich wielkości (co z kolei stanowi niespełna 1% światowych zasobów złota). To potwierdza tezę o relatywnej małej płynności biżuterii.
Łącznie wydobycie i odzysk składają się na podaż złota według metodologii WGC. Doprecyzujmy: chodzi o podaż pierwotną, czyli źródła, z których pojawia się na rynku nowe złoto. Jest też oczywiście podaż wtórna, czyli sprzedaż złota, które już wcześniej było na rynku. Pochodzi ona od dotychczasowych posiadaczy, takich jak instytucje finansowe, osoby prywatne czy też banki centralne. Tego typu podaż wtórna jest przez WGC klasyfikowana w inny sposób: po drugiej stronie bilansu, jako część popytu netto. Tym zajmiemy się w kolejnych odcinkach naszego cyklu.
Reasumując, pierwotna podaż złota (wydobycie + odzysk) na przestrzeni ostatnich dziesięciu lat jest w trendzie wzrostowym, ale i tak jest niewielka w porównaniu z istniejącymi już zasobami tego metalu.
Już niebawem kolejne odcinki naszego cyklu.
Rusza nowa edycja naszego KONKURSU na najtrafniejszą prognozę WIG na koniec marca - zapraszamy!
Zachęcamy też do zapisania się na NEWSLETTER. Wyłącznie dla subskrybentów: comiesięczny przegląd strategii inwestycyjnych.
