Nastroje na światowych rynkach akcji stają się chyba nieco zbyt dobre. Widać to nie tylko na warszawskim parkiecie, ale też na tym najważniejszym: amerykańskim. Według firmy Investors Intelligence wskaźnik optymizmu wśród autorów biuletynów inwestycyjnych przekroczył na koniec października niebezpieczny poziom 3,0 (co oznacza, że liczba byków jest 3 razy większa od liczby niedźwiedzi).
Poprzednio z tak dużym optymizmem mieliśmy do czynienia jeszcze w pierwszej połowie 2011 r., a wcześniej na przełomie lat 2009/2010. Charakterystyczny dla obu tych przypadków był następujący schemat: najpierw łagodna korekta spadkowa na Wall Street, potem nowe szczyty S&P500 i towarzyszący im ponowny wyskok wskaźnika optymizmu, a dopiero potem właściwa, głęboka korekta (-20 proc. począwszy od sierpnia do jesieni 2011 r. i -16 proc. w maju-czerwcu 2010 r.). Co warto podkreślić, obie fale spadkowe były najsilniejszymi korektami hossy trwającej od 2009 r.
Rys. Indeks S&P500
Jeśli wierzyć takim rynkowym guru, jak miliarderzy Warren Buffett czy Seth Klarman, narastający optymizm skorelowany jest z deficytem okazji inwestycyjnych. Buffett stwierdził ostatnio, że ciężko jest mu znaleźć atrakcyjnie wyceniane firmy, zaś Klarman z powodu braku okazji chce zwrócić część pieniędzy klientom swego funduszu hedgingowego Baupost Group.
Reasumując, przejściowe schłodzenie nastrojów na globalnych rynkach staje się coraz bardziej prawdopodobne w perspektywie najbliższych miesięcy. Przecena nie musi nadejść z dnia na dzień, a efekt pozytywnego momentum może się jeszcze utrzymać przez pewien czas (na razie brakuje pretekstu do wyprzedaży, takiego jak koniec kolejnych rund QE w 2010 i 2011 r.), ale pogarsza się relacja oczekiwanego zysku do ryzyka. Pocieszające jest natomiast to, że w żadnym ze wspomnianych dwóch przypadków z ostatnich lat szczyt optymizmu nie był jeszcze równoznaczny z definitywnym szczytem hossy na Wall Street.
Zachęcamy do zapisania się na NEWSLETTER. Wyłącznie dla subskrybentów: comiesięczny przegląd wykresów z giełdy i gospodarki.
